"Η ΚΩΜΩΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΧΑΙΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ
ΕΝΟΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ".

Συντελεστές:

                                                             Μετάφραση:             ΑΝΝΑ ΒΑΡΑΒΑΡΕΣΟΥ
                                                             Σκηνοθεσία:             ΣΠΥΡΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
                                               Σκηνικά- Κοστούμια:             ΣΑΒΒΑΣ ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ  
                                           Μουσική & Τραγούδια:             ΚΙΤΡΙΝΑ ΠΟΔΗΛΑΤΑ
                                                                  Φωτισμοί:             ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΠΕΛΛΗΣ
                                                          Β. Σκηνοθέτης:             ΑΡΓΥΡΗΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣ
                                                              Ειδικά Εφφέ:             ΑΦΟΙ ΑΛΑΧΟΥΖΟΙ
                         
                     

Παίζουν:
ΣΠΥΡΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΠΙΡΟΣ, ΤΑΣΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ,
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΑΛΠΑΚΙΔΗΣ, ΣΤΕΛΛΙΟΣ ΠΕΤΣΟΣ, ΝΙΚΟΛΕΤΑ ΚΟΤΣΑΗΛΙΔΟΥ

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ:
Ύστερα από τη μεγάλη επιτυχία που γνώρισε κατά τη χειμερινή περίοδο 2010-2011, συνεχίστηκε και φέτος για δεύτερη χρονιά στο θέατρο "ΑΛ. ΑΛΕΛΑΝΔΡΑΚΗΣ" (πρώην Ριάλτο), η εκπληκτική κωμωδία του μεγάλου Ιταλού Νομπελίστα συγγραφέα-ηθοποιού Ντάριο Φο.  Πρόκειται για μια ανελέητη σάτιρα κατά της εξουσίας με  το γνωστό τρελό χιούμορ του Φο, που δεν αφήνει τίποτα όρθιο!
Ένας τρελός για δέσιμο, ειδικός στις μεταμφιέσεις (Σπύρος Παπαδόπουλος), διεισδύει στα γραφεία της κεντρικής Ασφάλειας, μεταμφιεσμένος σε ανώτατο ανακριτή του Υπουργείου Δικαιοσύνης, για να διαλευκάνει την υπόθεση της  «αυτοκτονίας» ενός αναρχικού που έπεσε από τον 6ο όροφο της Ασφάλειας κατά τη διάρκεια της ανάκρισης. Κι από δω αρχίζει το.. γέλιο!  Τρομοκρατημένοι οι μπάτσοι γίνονται έρμαια στην εξυπνάδα και στη φαντασία του τρελού, πέφτουν σε όλες τις παγίδες που τους στήνει, οι αντιφάσεις και τα ψέματα  πάνε σύννεφο και από άγριοι και βλοσυροί, μεταμορφώνονται σιγά-σιγά σε κάτι αξιοθρήνητα ανθρωπάκια, που δέρνονται μεταξύ τους, είναι έτοιμοι να πηδήξουν κι αυτοί απ’ το παράθυρο, τραγουδάνε το  pantiera rossa(!),
εκλιπαρούν τον τρελό για έλεος και… η κατηφόρα δεν έχει τέλος!  Μέσα σε δύο ώρες η κεντρική Ασφάλεια γίνεται μπάχαλο!
Το έργο είναι γραμμένο για την Ιταλία του ’70, αλλά μοιάζει σαν να γράφτηκε χθες για την Ελλάδα.. του σήμερα!   Μην το χάσετε!